1.4 Çfarë është mëkati origjinal dhe rënia e njeriut në mëkat?
Ndonëse Adamit dhe Evës iu dha një parriz i tërë nga Zoti, ata deshën edhe më shumë. Mëkati [>4.13] i tyre prirej nga egoizmi, sikurse vlen për shumicën e mëkateve. Ata u kthyen kundër Zotit dhe më pas u fshehën (Zan. 3:8)Zan. 3:8: Kur mandej e dëgjuan zërin e Zotit Hyj që po shëtiste nëpër kopsht, në freskinë e pasditës, njeriu e gruaja e tij u fshehën para Zotit Hyj ndërmjet pemëve të kopshtit.. Kjo krijoi hendek midis Zotit dhe njeriut. Kjo është rënia në mëkat ose rënia e njeriut: mënyra se si mëkati erdhi në botë.
Zoti i dha njeriut vullnet të lirë [>1.34]. Mund ta duam dikë vetëm vullnetlirë. Mund të zgjedhim Zotin, por mund dhe ta mohojmë, duke rënë në mëkat. Për shkak të mëkatit origjinal, mëkat që e kemi të trashëguar nga Adami dhe Eva, ne njerëzit nuk jemi më të përsosur siç mendoheshim nga Ati gjatë krijimit. Duke zbritur në tokë, Jezusi [>1.26] donte ta ndryshonte këtë gjendje nëpërmjet themelimit të Sakramentit të Pagëzimit [>3.36].
Si ishte gjendja fillestare e njeriut sipas planit të Perëndisë?
Perendia, duke krijuar burrin dhe gruan, u kishte dhuruar atyre një pjesëmarrje të veçantë në jetën e Vet hyjnore, në shenjtëri e drejtësi. Sipas planit të Hyjit njeriu as nuk do të kishte vuajtur, as nuk do të kishte vdekur. Për më tepër mbretëronte një harmoni e përkryer brenda njeriut, mes krijesës dhe Krijuesit, mes burrit dhe gruas, si edhe mes çiftit të parë njerëzor dhe mbarë krijimit. [KKKP 72]
Was it part of God’s plan for men to suffer and die?
God does not want men to suffer and die. God’s original idea for man was paradise: life forever and peace between God and man and their environment, between man and woman.
Often we sense how life ought to be, how we ought to be, but in fact we do not live in peace with ourselves, act out of fear and uncontrolled emotions, and have lost the original harmony that man had with the world and ultimately with God. In Sacred Scripture the experience of this alienation is expressed in the story of the Fall. Because sin crept in, Adam and Eve had to leave paradise, in which they were in harmony with each other and with God. The toil of work, suffering, mortality, and the temptation to sin are signs of this loss of paradise. [Youcat 66]
Si kuptohet realiteti i mëkatit?
Në historinë e njerëzimit është i pranishëm mëkati. Ky realitet qartësohet plotësisht vetëm në dritën e Zbulesës Hyjnore, dhe sidomos në dritën e Krishtit Shpëtimtar të të gjithëve, i cili ka bërë që të ketë hir me bollëk të madh pikërisht aty ku ka mëkat me bollëk. [KKKP 73]
What is sin?
At the core of sin is a rejection of God and the refusal to accept his love. This is manifested in a disregard for his commandments.
Sin is more than incorrect behavior; it is not just a psychological weakness. In the deepest sense every rejection or destruction of something good is the rejection of good in itself, the rejection of God. In its most profound and terrible dimension, sin is separation from God and, thus, separation from the source of life. Only through Jesus do we understand the abysmal dimension of sin: Jesus suffered God’s rejection in his own flesh. he took upon himself the deadly power of sin so that it would not strike us. The term that we use for this is redemption. [Youcat 67]
Çfarë është mëkati i parë i njeriut?
Njeriu i tunduar nga djalli, e ka lënë të shuhet në zemrën e vet besimin ndaj Krijuesit të vet dhe, duke mos e dëgjuar Atë, ka dashur të bëhet “porsi Hyji” pa Hyj, dhe jo sipas Hyjit (Zan 3,5). Kështu Adami dhe Eva e kanë humbur menjëherë, për vete dhe për të gjithë pasardhësit e tyre, hirin zanafillor të shenjtërisë dhe të drejtësisë. [KKKP 75]
Çfarë është mëkati i rrjedhshëm?
Mëkati i rrjedhshëm, në të cilin lindin të gjithë njerëzit, është gjendja e humbjes së shenjtërisë dhe e drejtësisë zanafillore. Është një mëkat “i trashëguar” dhe jo “i bërë” prej nesh; është një gjendje lindjeje dhe jo një veprim vetjak. Për shkak të njësisë së zanafillës së përbashkët të të gjithë njerëzve, ai përçohet te pasardhësit e Adamit bashkë me natyrën njerëzore, “jo përmes imitimit, por përmes përhapjes”. Ky përçim mbetet një mister të cilin ne nuk mund ta kuptojmë plotësisht. [KKKP 76]
Çfarë pasojash të tjera shkakton mëkati i rrjedhshëm?
Si pasojë e mëkatit të rrjedhshëm natyra njerëzore, pa u prishur tërësisht, është lënduar në forcat e veta natyrore, i nënshtrohet padijes, vuajtjes, pushtetit të vdekjes dhe është e prirur kah mëkati. Kjo prirje quhet lakmi. [KKKP 77]
Are we compelled to sin by original sin?
No. Man, though, is deeply wounded by original sin and is inclined to sin. Nevertheless, with God’s help he is capable of doing good.
In no single case are we obliged to sin. In fact, however, we sin again and again, because we are weak, ignorant, and easily misled. A sin committed under compulsion, moreover, would be no sin, because sin always involves a free decision. [Youcat 69]
Njeriu u krijua sipas përngjasimit dhe shëmbëlltyrës së Hyjit, por mëkati e prishi bukurinë e përngjasimit, duke e tërhequr shpirtin drejt dëshirave të pasionuara. Tani, Hyji, i cili e krijoi njeriun, është jeta e vërtetë. Prandaj, kur njeriu e humbi përngjasimin e tij me Hyjin, ai e humbi pjesëmarrjen e tij në jetën e vërtetë; i ndarë dhe i larguar nga Hyji ashtu siç është, është e pamundur që ai të gëzojë bekimin e jetës hyjnore. [Shën Bazili, Vepra Asketike, Kap. 1 (MG 31, 869)]
Original sin? What does the Fall of Adam and Eve have to do with us?
Sin in the strict sense implies guilt for which one is personally responsible. Therefore the term “Original Sin” refers, not to a personal sin, but rather to the disastrous, fallen state of mankind into which the individual is born, even before he himself sins by a free decision.
In talking about Original sin, Pope Benedict XVI says that we must understand “that we all carry within us a drop of the poison of that way of thinking, illustrated by the images in the Book of Genesis … . The human being does not trust God. Tempted by the serpent, he harbors the suspicion … that God is a rival who curtails our freedom and that we will be fully human only when we have cast him aside … . Man does not want to receive his existence and the fullness of his life from God … . And in doing so , he trusts in deceit rather than in truth and thereby sinks with his life into emptiness, into death” (Pope Benedict XVI, December 8, 2005). [Youcat 68]
