4.8 Cila është marrëdhënia ndërmjet fesë dhe veprimit?
Të jetosh si i krishterë do të thotë të marrësh vendime të vetëdijshme për veprimet tona (ato që bëjmë dhe nuk bëjmë), bazuar në marrëdhënien tonë me Jezusin. Siç thotë Bibla, "Feja pa vepra është e vdekur" (Jak. 2:26)Jak. 2:26: JSepse, sikurse trupi pa shpirt është i vdekur, kështu edhe feja pa vepra është e vdekur”.. Nëse vërtet besoni në Jezusin, atëherë do të dëshironi të bëni atë që ai kërkon nga ju: të doni Zotin dhe të afërmin tuaj.
Një mënyrë në të cilën ne mund ta demonstrojmë këtë angazhim është duke u përpjekur të respektojmë Dhjetë Urdhërimet, edhe nëse nuk jemi gjithmonë të suksesshëm duke e bërë këtë. Zoti është më shumë i interesuar për dashurinë e demonstruar përmes dhuratave tona, sesa në sa japim (Mk. 12:41-44)Mk. 12:41-44: Pastaj u ul kundruall arkës e vërente si populli qitte para në arkë. Shumë pasanikë qitnin shumë. Erdhi gjithashtu një vejushë skamnore. Ajo qiti dy lepta, d. m. th. një të katërt të asit. Atëherë Jezusi i grishi nxënësit e vet dhe u tha:”..Si të krishterë, ne jemi thirrur të punojmë për mirëqenien [> 4.45] e të gjithë qenieve njerëzore.
Ku e merr frymëzimin dashuria për të varfrit?
Dashuria për të varfrit frymëzohet prej Ungjillit të Lumnive dhe prej shembullit të Jezusit, i cili vazhdimisht kujdesej për ta. Jezusi ka thënë: “Çkado bëtë për njërin ndër këta vëllezër të mi të vegjël, e bëtë për mua” (Mt 25, 40). Dashuria për të varfrit kryhet përmes të vepruarit kundër varfërisë materiale dhe kundër formave të shumta të varfërisë kulturore, morale e fetare. Veprat e zemërdhembshurisë, të shpirtit e të trupit, dhe institucionet e shumta bamirëse të krijuara gjatë shekujve, janë një dëshmi konkrete e dashurisë parapëlqyese për të varfrit, shenjë kjo që i dallon nxënësit e Jezusit. [KKKP 520]
What significance do the poor have for Christians?
Love for the poor must be in every age the distinguishing mark of Christians. The poor deserve not just a few alms; they have a claim to justice. For Christians there is a special obligation to share their goods. Our example in love for the poor is Christ.
“Blessed are the poor in spirit, for theirs is the kingdom of heaven” (Mt 5:3)—that is the first sentence in Jesus’ Sermon on the Mount. There is material, emotional, intellectual, and spiritual poverty. Christians must look after the needy of this earth with great consideration, love, and perseverance. After all, on no other point will they be evaluated by Christ so decisively as on their way of treating the poor: “As you did it to one of the least of these my brethren, you did it to me” (Mt 25:40). [Youcat 449]
Kur dëgjojmë, 'Feja jote të shpëtoi ', ne nuk e kuptojmë [Hyjin] që të themi absolutisht se ata që kanë besuar, në çfarëdo mënyre do të shëlbohen , përveç nëse ndjekin edhe veprat. [Shën Klementi i Aleksandrisë, Stromata, Bk. 6, Kap. 14 (MG 9, 329)]
