All Questions
prev
Poprzedni:1.45 O, niebiosa! Jak będzie wyglądało życie wieczne?
next
Następny:1.47 Czy mam się bać czyśćca?

1.46 Jakie jest piekło?

Niebo, piekło czy czyściec?

Jeśli istnieje możliwość opowiedzenia się za Bogiem, musi też istnieć możliwość odrzucenia Go – w przeciwnym razie trudno mówić o wolności. Ci, którzy świadomie i definitywnie odrzucają Boga i Jego miłość, wybierają piekło. W zasadzie nie wiemy dokładnie, jak ono wygląda.

Wiemy, że jest to miejsce pozbawione radości, ponieważ prawdziwe szczęście można znaleźć tylko w Bogu. Piekło jest pełne bólu i cierpienia. Co gorsza, ludzie pozostają tam na zawsze samotni, ponieważ tryumfuje egoizm. Nie można sobie wyobrazić bardziej jaskrawego kontrastu z niebem! Na szczęście tu, na ziemi, mamy możliwość żałować za grzechy i otrzymać Bożą miłość i przebaczenie.

 

Nie wiemy dokładnie, jakie jest piekło. Oznacza ono odłączenie na zawsze od miłości Bożej, tkwienie w bólu i egoizmie, utratę szczęścia.
Z mądrości Kościoła

Jak należy rozróżniać grzechy według ich ciężkości?

Istotne jest rozróżnienie między grzechem śmiertelnym a grzechem powszednim. [KKKK 394]

Kiedy popełnia się grzech śmiertelny?

Grzech śmiertelny jest ten, który jednocześnie dotyczy materii poważnej i został popełniony z pełną świadomością i całkowitą zgodą. Taki grzech pociąga za sobą utratę miłości i pozbawienie łaski uświęcającej, powoduje wieczną śmierć w piekle, jeśli za niego nie żałujemy. W sposób zwyczajny zostaje nam odpuszczony przez sakramenty chrztu, pokuty i pojednania. [KKKK 395]

Jak można odróżnić grzechy śmiertelne (ciężkie) od powszednich (lekkich)?

Grzech ciężki niszczy w ludzkim sercu Bożą siłę miłości, bez której nie można cieszyć się życiem wiecznym. Dlatego taki grzech nazywany jest również grzechem śmiertelnym. Grzech śmiertelny zrywa z Bogiem, podczas gdy grzechy powszednie jedynie obciążają relację z Nim. Grzech ciężki odcina człowieka od Boga. Istota takiego grzechu polega na tym, że jego materia jest ciężka, czyli występuje przeciwko życiu lub Bogu (np. morderstwo, bluźnierstwo, zdrada małżeńska itd.), oraz na tym, że został popełniony całkowicie świadomie i dobrowolnie. Grzechy powszednie z kolei to takie, które są wystąpieniami w materii lżejszej (godność, prawda, własność itd.) albo są grzechami, które nie zostały popełnione z pełną świadomością ich znaczenia, względnie nie w pełni dobrowolnie. Takie grzechy zakłócają relację z Bogiem, ale jej nie zrywają. [Youcat 316]

Jak wyzwolić się od grzechu śmiertelnego i znowu połączyć się z Bogiem?

Aby ponownie nawiązać relację zerwaną przez grzech śmiertelny, chrześcijanin-katolik musi przez spowiedź pojednać się z Bogiem. [Youcat 317]

Jak pogodzić istnienie piekła z nieskończoną dobrocią Boga?

Bóg, który chce „wszystkich doprowadzić do nawrócenia” (2 P 3, 9), stworzywszy jednakże człowieka jako istotę wolną i odpowiedzialną, respektuje jego wybory. Dlatego to sam człowiek, w pełnej wolności, wyłącza się dobrowolnie ze wspólnoty z Bogiem, jeśli aż do momentu własnej śmierci trwa w grzechu śmiertelnym, odrzucając miłosierną miłość Boga. [KKKK 213]

Co to jest piekło?

Piekło jest stanem wiecznego oddzielenia od Boga, absolutnej nieobecności miłości. Kto świadomie i zupełnie dobrowolnie umiera w grzechu śmiertelnym, nie okazawszy skruchy, i na zawsze odrzuca miłosierną, przebaczającą miłość Boga, ten sam siebie wyklucza ze wspólnoty z Bogiem i błogosławionymi. Czy rzeczywiście ktoś w momencie śmierci potrafi spojrzeć w twarz absolutnej miłości i na zawsze powiedzieć „Nie”, tego nie wiemy. Ale nasza wolność umożliwia taką decyzję. Jezus ciągle ostrzega nas przed definitywnym odłączeniem się od Niego, przez to, że zamkniemy się na potrzeby Jego braci i sióstr: „Odejdźcie ode Mnie, przeklęci (...) Czego nie zrobiliście dla jednego z tych najmniejszych, tego nie zrobiliście dla Mnie” (Mt 25, 41.45). [Youcat 161]

Skoro Bóg jest miłością, jak może istnieć piekło?

To nie Bóg potępia człowieka. Czyni to sam człowiek, który odrzuca miłosierną miłość Bożą i dobrowolnie wybiera (wieczne) życie, w którym wyklucza się ze wspólnoty z Bogiem. Bóg tęskni za tym, by być razem nawet z ostatnim grzesznikiem. Chce, żeby wszyscy się nawrócili i zostali zbawieni. Jednak Bóg stworzył człowieka wolnym i respektuje jego decyzje. Nawet Bóg nie może wymusić miłości. Jako kochający jest „bezsilny”, kiedy ktoś zamiast nieba wybiera piekło. [Youcat 162]